Dapurlegur mórall

Dómur yfir formanni Sjómannafélags Reykjavíkur í gær varpar ljósi á siðferðisbresti í forystusveit þess félagsskapar. Maðurinn var dæmdur í þriggja ára fangelsi fyrir manndráp af gáleysi með stórfelldri vanrækslu og ófyrirleitnum brotum á almennum skipsstjórnarskyldum sem leiddu til þess að tvennt fórst í sjóslysi á Viðeyjarsundi í september í fyrra. Verkalýðsforinginn var drukkinn við stýrið á skemmtibátnum sínum og reyndi að koma ábyrgð af eigin gjörðum yfir á þá sem létust. Dómurum svelgdist greinilega á af undrun og skelfingu ef marka má dóminn, sem lesa má í heild sinni á mbl.is. Hann er sannarlega hrollvekjandi texti.

Það hlýtur svo að vekja sérstaka athygli og undrun að Sjómannafélag Reykjavíkur skuli ætla að hafa þennan dæmda mann í forystu sinni áfram eins og ekkert hafi í skorist!  Í einum fjölmiðli var haft eftir einhverjum forystumanni félagsins að ekki hefði einu sinni verið rætt um að hrófla við stjórnarformanninum. Í öðrum miðli var haft eftir Sjómannafélagsmanni að ekkert væri hægt að gera fyrr en í fyrsta lagi á einhverri samkundu í haust.

Hvers konar skilaboð er Sjómannafélag Reykjavíkur að senda sjómönnum og þjóðinni allri? Ganga menn ekki á öllum kertum á þeim bæ? Auðvitað átti stjórnarformaðurinn að víkja strax í september og enn frekar nú þegar dómarar hafa talað jafn skýrt og raun ber vitni um. Aðgerðaleysi Sjómannafélagsins er því til skammar og þess vegna hljóta einhver apparöt í verkalýðshreyfingunni að nudda augu forystu þess svo siðblindir fái sýn. Það getur bara ekki verið að verkalýðsbatteríð láti þess ósköp yfir sig ganga.