Lömbin jarma, lömbin þagna

Það var engu líkara en þeir Tjarnarbræður kæmu þeysiríðandi beint út úr Gísla sögu Súrssonar þegar þeir nálguðust Tungurétt í Svarfaðardal á sunnudaginn, fylgjandi rekstrinum heim. Senan sem ég slysaðist til að fanga var í það minnsta einhvers konar dramatík sem kallaði upp í hugann minningar frá Útlagamynd Ágústs Guðmundssonar. Hraðbrokkandi hross, Þórarinn ungi reffilegur með fókusinn á takmarkinu en Hjörleifur í öðrum heimi, baðandi út öngum með afmyndaðan andlitsbjór. Þetta býður upp á ýmsa túlkunarmöguleika með frjálsri aðferð.

Fátt annað bar til óvæntra tíðinda daginn þann. Svarfdælingar drógu lömbin sín í dilka eftir bókinni og voru snöggir að. Svo létu þeir pela ganga eftir óskrifuðum reglum sem hæfa þessari samkomu og flokkast undir helgileik. Keyptu kaffi og pönnukökur af kvenfélaginu og sigu svo heim á leið. Enginn sofnaði á milli þúfna. Menn eru orðnir svo penir í réttum í seinni tíð. Stemningin var hins vegar ósvikin. Hún geymist á hluta á myndunum sem hér er vísað til. Kíkið á þær....

• Gangnamenn og gestir þeirra í Stekkjarhúsinu í Skíðadal
• Andlit í Tungurétt

Athugasemdir

[Þórbergur Torfason, 12.9.2007 kl. 23:26]

Helvíti reffilegir Svarfdælingar og nærsveitungar. Ef mér skjöplast ekki því meir er bara einn Hólsmaður þarna með, Bjössi Júll. Er það rétt hjá mér?

[Hulda Hákonardóttir (IP-tala skráð) 13.9.2007 kl. 11:22]

Flottir Tjarnarbræður! Datt í hug þegar ég sá myndina að Hjörleifur kastaði einu sinni þessu fram:

Aldrei fer ég yfir strikið

ekk´ er mér það tamt

aðeins fullur, ekki mikið

obbolítið samt.

- Og bætti svo við enn kímnari á svipinn:

Ég tel mig engan hænuhaus

heldur enga gungu

en ég skal ríða rænulaus

í réttirnar á Tungu.