Sigmundur Ernir baðst sá ástæðu til að fara í ræðustól á Alþingi í dag og biðjast velvirðingar á ,,mistökum" sem hann gerði á sama vettvangi á dögunum. Þar vísaði hann væntanlega til þess að hafa tekið til máls eigi allsgáður. Þar með er það mál væntanlega út úr heimi. Hins vegar baðst þingmaðurinn ekki afsökunar á að hafa tekið þátt í golfmóti tiltekins banka, fengið sér þar að drekka og farið svo til þings. Hvurn fjandann á það að þýða að alþingismaður sé að dandalast á golfmóti banka með tilheyrandi gleðskap á eftir? Ég sem hélt að hann hefði bara skroppið inn á krá og fengið sér einn gráan en les svo í Fréttablaðinu í dag um aðdragandann að því sem síðar gerðist í þingsalnum.

Mér finnst það mun verra að alþingismaður láti hanka sig á því að þiggja svona nokkuð af fyrirtæki en að hann fari skjóðrakur í ræðustól þingsins. Fjölmiðlafólk er hins vegar upp til hópa upptekið af rauðvínsglösunum en þykir golfmótið hins vegar eðlilegt! Alla vega hefi ég ekkert heyrt um það mál talað í fréttatímum og Fréttablaðið bætir golfinu við sem sjálfsögðum hlut í aukasetningu svona rétt eins og maðurinn hefði brugðið sér út að glugga að gá til veðurs!

Ragnheiður Ríkharðsdótir hefur hugsanlega ætlað að taka þessa hlið máls upp í forsætisnefnd Alþingis en hætt við á síðustu stundu? Nei, örugglega ekki! Sturla Böðvarsson minntist heldur ekki einu orði á þessa hlið málsins í tölvupósti til mín í morgun. Tilviljun? Nei, örugglega ekki. Það þykir nefnilega sjálfsagður hlutur að þingmenn séu á golfmóti banka eða hvað? Hvers vegna var Sigmundur Ernir þarna? Voru þingmenn úr fleiri flokkum á þessu bankamóti? Mig rámar í að Jóhanna Sigurðardóttir hafi mikið spurt um laxveiðiferðir á þingi hér á árum áður. Nú mætti spyrja um golf.

Gott, hugsaði ég í gærkvöld þegar Kastljósið kynnti viðtal við nýráðinn forstjóra Landsvirkjunar, Hörð Arnarson, og ákvað að slaufa eldri hálfleiknum í viðureign eldri sonarins og annarra Víkinga við Fjölni á heimavelli í Víkinni. Vildi gjarnan kynnast nýja forstjóranum ögn betur enda þekki ég lítið til hans þrátt fyrir að hann hafi verið í úrvalsdeildinni í fyrirtækjarekstri hérlendis undanfarin ár með því að stýra  Marel heima og heiman. Eftir á að hyggja hefði tímanum verið betur varið við hliðarlínuna í Víkinni. Hörður skilaði sínu en það reyndi ekkert á hann. Spyrill Kastljóssins mætti óundirbúinn til leiks og hafði í mesta lagi prentað út nokkrar greinar úr gagnasafni Morgunblaðsins sér til halds og trausts. Það hafði blaðamaður Moggans líka gert á dögunum í tilefni af ráðningu Harðar og Kastljós bætti engu við það sem Mogginn hafði sagt frá, til dæmis um fortíð verðandi Landsvirkjunarforstjóra í félagsskapnum Framtíðarlandinu. Allar spurningar fyrirséðar og sumar jafnvel barnalegar. Herði var farið að líða býsna vel í settinu og lauk þættinum með ágætri einræðu um Sjóvá eftir að spyrillinn hafði þurrausið gagnasafn Moggans og svissaði yfir í galopnari spurningu en nokkur álfur úr hól hefði valið í stöðunni um tryggingafélag í ólgusjó með frjálst val svarandans um viðbrögð. Síðan takk og bless.

Vonandi skýrist betur fyrir hvað nýr forstjóri Landsvirkjunar stendur þegar/ef hann fær spyril gegnt sér sem stendur undir nafni. Ég hafði nefnilega sterklega á tilfinningunni að hann hefði sitthvað að segja en það reyndi bara ekki á neitt slíkt. Nú er að bíða og sjá hvort aðrir ljósvakamiðlar taki ekki upp þráðinn og geri betur. 

Við feðgar í Álftalandi prófuðum að pakka bleikju og þorski í stykkjatali inn í álpappír á Dalvík fyrir Fiskidagshelgina. Lágmark er nú að hjálpa eitthvað til og reyna að gera gagn. Þetta var reyndar svo gaman að við munum örugglega banka upp á dyr fiskvinnsluhússins Suðurstrandar að ári og biðja um að fá að pakka. Þarna voru  heimamenn auðvitað í miklum meirihluta í sjálfboðavinnu en líka hressir karlar frá Hólmavík sem komið hafa til Dalvíkur um þetta leyti svo árum skiptir til að pakka inn Fiskidagsfiski. Þeir höfðu hitt Steina Alla, forstjóra Norðurstrandar og stjórnarformann Fiskidagsins mikla, á Kanaríeyjum þegar í uppsiglingu var fiskidagur nr. 2. Steini bauð upp á glas með því skilyrði að Hólmvíkingar kæmu til Dalvíkur að pakka. Hann veitti svo vel að félagarnir hafa komið árlega síðan þá og sögðust koma líka 2010. Það getur ekki hafa verið neitt smáræði sem Norðurstrandarhöfðinginn blæddi á þá á Kanarí forðum.


Á Fiskidaginn mikla 2007 var ég á rölti með myndavél á hafnarsvæðinu og skaut meðal annars á tvo káta karla. Þessi mynd var valin Fiskidagsmynd ársins og þegar hún var orðin svo söguleg þótti mér betra að vita hverjir hefðu setið fyrir á henni án þess að vita af því . Mér gekk vel að hafa upp á þeim sem vinstra megin stóð. Sá reyndist vera Tómas Óskar Malmberg, gullsmiður og tónlistarmaður í Reykjavík. Hann vissi hins vegar ekki baun um hinn fuglinn á myndinni og hafði hvorki heyrt þann né séð fyrr eða síðar. Það var sem sagt hrein tilviljun að þeir tjúttuðu saman á samkomusvæðinu við Dalvíkurhöfn þegar Rúnar heitinn Júl spilaði og söng. Báðir fíluðu greinilega konung rokksins úr Keflavík. Daginn sem menningarhúsið Berg var opnað á Dalvík á dögunum gekk ég svo allt í einu í fangið á hinni fyrirsætunni frá 2007 þar sem hann var á skrafi við hana Sillu safnvörð. Ég sveif auðvitað á kappann. Sá heitir Jónmundur Friðrik og býr á Skagaströnd. Hann vissi vel af verðlaunamyndinni og gekk meira að segja með hana í seðlaveskinu sínu. Svo fékk ég meira að heyra af högum Jónmundar, til dæmis að hann væri að koma á Fiskidaginn mikla í þriðja sinn. Fjórum sinnum hefur hann svo verið á Ljósanótt í Reykjanesbæ. Þess vegna fílaði hann auðvitað Rúnar Júl eins og dæmin sanna. Og svo fékk ég að vita að Jónmundur héti í höfuð Friðriks huldulæknis. Sá hafði annast móðurina á meðgöngunni og sinnti henni svo vel að ekki kom annað til greina en skíra sveininn Friðrik og hengja aftan í Jónmundarnafnið sem að hálfu var úr ættinni en að hálfu út í lofti.