Fjárdráttur í drottins nafni

Fréttastofa Stöðvar tvö og umsjónarmenn Kompáss eiga þakkir skildar fyrir að fletta ofan af liðinu sem rakaði að sér opinberum fjármunum í nafni Byrgisins og lifði í lúxus á rándýrum jeppum í nafni  drottins hins almáttuga og hjarðar hans. Alveg er stórmerkilegt að Alþingi og framkvæmdavald skuli ausa opinberu fé í þessa þjófahít árum saman án þess að ganga eftir einu né neinu frá Byrginu um hvernig peningarnir séu notaðir. Það hljóta einhverjir að taka pokann sinn í framhaldinu, því einhver hlýtur að bera ábyrgð á sukkinu eða hvað? Aðstandendur Byrgisins virðast vera einhver trúarofstækisklíka, sem ekki gerir málið betra fyrir þá sem ábyrgð hljóta að sæta. Og nú verða skjólstæðingarnir fluttir til annars trúarofstækishóps, að því er helst mátti skilja í dag. Ríkið borgar og allir eru glaðir hjá guði. Það er ekki einu sinni hægt að brosa að þessum ósköpum.

Þrugl á þingi

Mér skilst að búið sé að ráðstafa heilli vinnuviku Alþingis í þrugl um Ríkisútvarpið, enn og aftur. Ég hitti varla mann sem botnar í því um hvað málið snýst og engan sem lætur sér það varða. Hið eina sem máli skiptir er hvort ríkið eigi yfirleitt að reka fjölmiðil og tíminn vinnur augljóslega gegn ríkisvaldinu í þeim efnum. Um það má hins vegar ekki ræða af því Ríkisútvarpið er heilög kýr í fjósum allra flokka og þar má helst ekki hrófla við nokkrum hlut. Ef stjórnmálamenn telja tíma sínum og löggjafarsamkundunnar vel varið þessa dagana, þá segir það meira um þá sjálfa en flest annað.

Óþeyjubið eftir sunnudagsblaði

Þá vitum vér það. Agnes og Ingibjörg Sólrún ,,toguðust á" en virðast hafa skilið lítt sárar og tiltölulega sáttar. Og sú fyrrnefnda boðar okkur áskrifendum Morgunblaðsins að hún sé bara ánægð með yfirvofandi viðtal við Samfylkingarformanninn. Reiptogið hllýtur samt að hafa tekið dálítið á. Það er þakkarefni að láta fylgja með í dagskárkynningu hvenær blaðamenn eða fréttamenn eru ánægðir með verk sín. Ég minnist þess ekki að hafa séð svona nokkuð áður í Mogganum mínum og bíð með óþreyju eftir að lesa viðtal sem er svo gott að skrifarinn getur ekki orða bundist.  Nú bið ég um, í lítillæti áskrifanda í Fossvogi, að blaðamennirnir taki það líka fram þegar þeir eru ekki alveg í skýjunum yfir verkum sínum. Það er svo þægilegt fyrir lesandann að hafa svona notendaleiðbeiningar til hliðsjónar áður en þeir leggja í lesturinn. Einkum og sér í lagi ef á í hlut texti sem er á við fáeinar, samanlagðar gangstéttarhellur að flatarmáli, eins og liggur í loftinu að verði á raunin þegar inn um lúguna hrynur sunnudagsblaðið sem eftir er beðið í þrúgandi spennu. 

Ingibjörg Sólrún ræðir stjórnarsamstarfskosti

Þegar veruleikinn verður fyndnari en Spaugstofan og Skaupið samanlagt

Ómar Ragnarsson kjörinn maður ársins í boði Alcan á Stöð tvö tvö á gamlárskvöld og Andri Snær Magnason útnefndur í dag frelsispostuli ársins af frjálshyggjumönnum í Sambandi ungra sjálfstæðismanna. Óhætt er að segja að þeim sem vinna við að framleiða grín og glens fyrir þjóðina mega sig alla við til að toppa raunveruleikann í því fagi!

Lýst eftir afruglara

Valgerður Sverrisdóttir utanríkisráðherra talaði tiltölulega skýrt á Rás tvö í morgun um óvissa íslenska krónu, evruna og þá staðreynd að stóru útrásarfyrirtækin okkar eru farin að greiða atkvæði gegn krónunni með fótnum og gera upp reikningana sína í evrum – hvað sem hver segir á Alþingi eða í Seðlabankanum. Flokksformaðurinn Jón Sigurðsson var beðinn um að tjá sig um málið í fréttum Sjónvarps og hann svaraði spurningum sem fyrir hann voru lagðar en á þann hátt að fátt sat eftir. Stjórnmálaforingjar verða að vera snöggir á fjölmiðlaöld við að móta skyndiafstöðu í málum sem upp kvikna sífellt út og suður og koma skýrum skilaboðum frá sér. Það má vera að nýi Framsóknarleiðtoginn hafi skýrar skoðanir á hinum og þessum málum sem hann þarf að svara fyrir en þá er líka mikið að skilaboðatækninni. Það var til dæmis ómögulegt að átta sig á því í kvöld hvort viðskiptaráðherrann væri sammála eða ósammála utanríkisráðherranum um evruna og krónuna. Eða hvort hann brá sér í gamla Seðlabankagallann einn augnablik og gleymdi að hann var orðinn pólitíkus. Alla vega: kjósendur eiga ekki að þurfa pólitíska afruglara til að skilja pólitíkusa.

 

Samtals þúsund manns í þremur kjördæmum!

Ég hélt mér hefði misheyrst þegar greint var frá því Útvarpsfréttum í morgun að um þúsund manns hafi tekið þátt í prófkjör vinstri-grænna í gær. Svo var staðfest á Moggvefnum að heyrnin hafði ekki bilað, þátttakendur voru rétt liðlega þúsund og það samanlagt í þremur fjölmennustu kjördæmum landsins. Þetta er ótrúlega slappt og hefði nú á einhverjum bæjum verið túlkað nánast sem flopp. En vinstri-grænir eru glaðir og tala um glæsilegt prófkjör og allt það. Spaugstofan túlkar betur en nokkur annar þessi barnalegu og broslegu viðbrögð stjórnmálamanna þegar úrslit prófkjara eru ljós og nánast allir mega vart vatni halda yfir hve glæsileg og stórkostleg úrslitin séu nú - þrátt fyrir að viðkomandi hafi steinlegið og runnið á rassinum langt út á völl, fjarri öllum möguleikum á þingsætum. Vinstri-grænir geta fagnað prófkjörinu um helgina eins og þá lystir en fari þeir að stæra sig af þátttökunni eru þeir komnir fram úr Spaugstofunni í spauginu.

Kemur þjóðlenduofbeldið löggjafarsamkomunni ekkert við?

Það var mögnuð upplifun að sjá og heyra viðbrögð fólks í troðfullum sölum Skjólbrekku í Mývatnssveit á fimmtudagskvöldið vegna krafna ríkisins í eignir manna frá jöklum við sjávar í Suður-Þingeyjarsýslu. Enginn einasti þingmaður kjördæmisins lét hins vegar sjá sig og það hlýtur að segja eitthvað um forgangsröðun mála hjá kjörnum fulltrúum lýðsins. Í seinni tíð er ekki dæmi um neina hliðstæðu við þetta dæmalausa þjóðlendumál þar sem ríkið er að reyna að sölsa undir sig þinglýstar jarðir og lendur í krafti laga sem Alþingi setti. Þögn og afskiptaleysi þingheims er til marks um að handhafar löggjafarvaldsins eru býsna ánægður með verk sín. Þolendum þessa dæmalausa ríkisofbeldis er hins vegar ekki skemmt. Ríkið er að heimta allt að 90% lands sem verið hefur verið í eigu sömu fjölskyldu kynslóð fram kynslóð, þinglýstar eignir og skjalfestar í sumum tilvikum allt aftur á 16. öld! Þessi framgangur ríkisins væri skiljanlegur ef fjármálaráðherrann héti Ögmundur í krafti þess með landsstjórnina færu einhver stjórnmálaöfl tilheyandi rétttrúnaðarkirku ríkisforræðis og ríkisafskipta. Nei, það eru fjármálaráðherrar úr Sjálfstæðisflokknum sem veifa bröndum sínum gegn bændum og öðrum landeigendum og vilja hirða af þeim eignirnar! Alþingi lagði þeim lögin upp í hendur og svo böðlast hersveitir lögmanna ríkisins um landið blóðugir til axla. Og þingmenn nenna ekki einu sinni að láta sjá sig þar sem fólk kemur saman til að verja sig. Það mátti fjármálaráðherran eiga að mætti í Skjólbrekku. En það var nú ekki til að róa einn né neinn, heldur til að undirstrika að ríkinu væri svo mikil alvara að hirða lönd að ríkið myndi áfrýja til dómstóla öllum málum sem það tapaði í Óbyggðanefnd!