Veggjald í Vaðlaheiðargöngum

Jarðgöng verða grafin undir Vaðlaheiði og gott er nú það. Veggjald á að standa undir framkvæmdakostnaði að hluta og gott er það nú líka. Samfylkingin hafði á stefnuskrá fyrir þingkosningarnar í fyrra að Hvalfjarðargöngin skyldu þjóðnýtt, þ.e.a.s. segja að ríkið tæki yfir rekstur ganganna og veggjaldið yrði þar með lagt af. Slíkt ráðlag hefði auðvitað gengið að þeirri hugmyndafræði dauðri að einkafyrirtæki taki að sér framkvæmd og rekstur samgöngumannvirkja, sem komast ekki á dagskrá hins pólitíska valds í landinu, og fjármagni með gjöldum vegfarenda.

 Nú berast fréttir af því að Vaðlaheiðargöng séu komin á dagskrá og ætlunin sé að fjármagna þau að miklu leyti með veggjöldum. Sjálfstæðismenn í ríkisstjórn gerðu það að skilyrði fyrir stuðningi við framgöngu málsins að veggjöld yrðu í Vaðlaheiðargöngum og þannig verður það. Vissulega eru það pólitísk tíðindi að ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingarinnar skuli þannig staðfesta pólítískt prinsipp um einkaframkvæmdir í samgöngumálum – sem þýðir um leið að veggjaldið blívur í Hvalfirði, Vaðlaheiði og trúlega víðar. Gott er nú það.

 Auðvitað væri hið besta mál að losna við að borga veggjald en án þess væru engin Hvalfjarðargöng í dag og án veggjalds kæmu heldur ekki Vaðlaheiðargöng innan tíðar. Ég borga heilar 230 krónur fyrir ferðina undir Hvalfjörð, sem er álíka og 2 bensínlítrar kosta, ef ég dæli sjálfur á geyminn. Ég vil borga gjald fyrir að aka undir Hvalfjörð, undir Vaðlaheiði og um Sundabraut – því þannig komast nauðsynleg verkefni á dagskrá fyrr en ella.

Þorri blótaður að svarfdælskum sið

Það var þess virði að berjast um hríð, fjúki og hálku um heiðar og hæðir til að komast á þorrablót Svarfdælinga um helgina og heima aftur, þó svo heimilisbíllinn héldist ekki á veginum á Holtavörðuheiði á norðurleið. Betur fór þar en á horfðist en giska ljúft var að stinga úr brennivínsstaupinu, sem þorrablótsnefndin skenkir gestum við komuna á samkomuna, þegar komið var á áfangastað með millilendingu í heita pottinum á Grund. Ómögulegt er að lýsa þorrablóti í Svarfaðardal fyrir ókunnugum þannig að allt komist til skila sem nauðsynlegt er að halda til haga í frásögninni. Þetta er bara nokkuð sem verður að upplifa til að njóta og skilja.

Þegar þorrablótsnefndin var skipuð fyrir einu ári mátti augljóst vera að söngatriði blótsins í ár yrðu í góðu lagi og rúmlega það. Ekki þurfti nú annað en horfa til þess að þarna var hinn stórbrotni kórstjóri og tónskáld Guðmundur Óli og þarna var helmingur Tjarnarkvartettsins sáluga, Kristjana og Kristján á Tjörn (þvílíkt og annað eins að nú skuli pólitíkusar í Ráðhúsi Reykjavíkur hafa stolið þessum svarfdælska merkimiða og þykist vera tjarnarkvartett! Það er svona álíka og að Árni Johnsen færi að kalla sig The Beatles). Söngurinn á blótinu var í fullu samræmi við væntingar og eina aðfinnsluefnið er að hafa ekki fengið tónlistaratriðin á geisladiski við útganginn til að geta notið þeirra aftur og aftur.

Sölvi á Hreiðarsstöðum er hinn ódauðlegi fréttaþulur Svarfdælinga og þylur annál ársins yfir samkomunni.  Síðastliðið ár var hreint ekki viðburðasnautt frekar en þau hin fyrri og helstu viðburðir voru túlkaðir með leikrænum tilþrifum. Þar bar hæst frásögnina af miðilsfundi kvenfélagskvenna þegar rödd að handan leiðbeindi bændum á Hóli um hvar byggja skyldi nýtt fjós á landareigninni. Mögnuð var líka frásögn af vinnuferð starfsmanna Steypustöðvar Dalvíkur fram í Steindyr þar sem þeir söguðu dyragat á steyptan fjósvegg og afhausuðu í leiðinni mjólkurkú sem múlbundin var við vegginn hinum megin. Ef rétt reynist er þetta fyrsti stórgripurinn á Evrópska efnahagssvæðinu sem felldur er með steinsög og jafnvel hefur verið orðað að skrá dauðdaga kýrinnar á Steindyrum í sjálfa heimsmetabók Guinnes. Steypustöðin yrði þá víðfræg og trekkti jafnvel að túrista. Auðvitað mætti hugsa sér að fara með hugmyndina alla leið og stofna til slátrunar með steinsög fyrir ferðafólk. Gestir Dalvíkinga á Fiskideginum mikla hafa séð með eigin augum mannhafið í kringum Reimar frá Hofsá þegar hann sveiflar sveðju og ristir hákarla í ræmur á bryggjunni eftir reglum kúnstarinnar.  Færri kæmust líka að en vildu ef Hjörtur og félagar á Steypustöðinni tækju áskorun um að sýna heimaslátrun að hætti hússins á  kaupfélagstúninu. Fjöldatúrismi malar gull og skapar umsvif. Hér væri komin búbót, vel þegin í hvaða byggðarlagi sem er og í raun ígildi mótvægisaðgerðar vegna samdráttar í þorskveiðum. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Guðsmildi og spaug

Þegar ég bjó í Noregi fyrir aldarfjórðungi en svo vottuðu ófáir hérbúandi landar mínir mér samúð sína yfir því að þurfa að þola Norðmenn í sambúð, þjóð sem væri meðal annars væri þekkt fyrir lítinn húmor og mikla þörf fyrir að sarga um trúmál daginn langan. Ég tók auðvitað eftir því að trúmálaumræða með ýmsum tilbrigðum var gangandi þar talsvert umfram það þekktist að heiman og öfgakennd var hún á köflum. En Norðmennirnir gerðu líka grín að sjálfum sér og voru ekki sérlega uppteknir af því hver ,,strikið" væri í þeim efnum. Nú er öldin hins vegar önnur hjá vorri þjóð og óþarfi að fara til Noregs til að vera í grennd við trúmálaströggl upp á norsku. Það hafa Íslendingar flutt inn og gert að sínu áhugamáli líka, bara heldur seinna en Norðmenn. Og sennilegt er að einhverjir úr þeim hópi sem á sínum tíma vottaði mér virðingu vegna húmorsleysis Norðmanna skrifi sig nú sveitta og tali sig hása gegn hinni skelfilegu Spaugstofu. Sumt af því sem sést þar og heyrist bendir til að ekki hafi sami þátturinn verið á skjám allra landsmanna, svo undarlegar útleggingar heyrast úr sumum hornum á því sem fyrir augu og eyru bar í stofum viðkomandi fólks.  Þetta var ljómandi góður þáttur og sór sig í ætt við fjöldamargt sem Spaugstofumenn hafa gert áður. Upp úr stendur reyndar gestaleikarinn sem túlkaði borgarstjórann. Vonandi að nóg verði af glensi áfram á borgarvettvangi til að þessi týpa fái fastan sess í Spaugstofunni. Af og til kveinka fórnarlömb grínsins sér undan meðferð Spaugstofunnar og hér um árið voru spaugararnir sakaðir um guðlast vegna innleggs sem meira að segja forpokuðustu ofstækisbiskupar í Noregi hefðu ekki nennt að gera veður út af. En svona er Ísland í  dag og hin íslenska þjóð er þegar orðin forpokaðri en Norðmenn fyrir aldarfjórðungi - og hafa að því er virðist enn ekki náð botninum í þeim efnum.

Sofandi embættismenn

Nú gerist það í annað sinn á skömmum tíma í höfuðborginni að embætti fræðslustjóra rumskar fyrst þegar komið er fram á dag og kemur þeim skilaboðum til foreldra - í gegnum útvarp - að halda skólabörnum heima vegna veðurs, eftir að flest þeirra eru farin af stað í skóla eða komin þangað! Ég hélt að bömmerinn um daginn hefði kennt þessu embættisliði sína lexíu en vitleysan endurtekur sig í dag. Það kemur tilkynning í morgunfréttum Útvarps (kl. 8:00!) að foreldrar eigi að halda börnum heima - þá voru nemar þessa heimilis löngu farir í skóla og sjálfsagt er svo um flesta aðra hér í Fossvogi. Þetta eru auðvitað ekki boðleg vinnubrögð fræðsluyfirvalda. Þegar illviðri geysar byrja menn að hlusta eftir fréttum um skólahald í útvarpi strax klukkan sjö og í síðasta lagi kl. 7:30 á auðvitað að vera komið í loftið hvað foreldrum beri að gera. Þannig átti það að vera í morgun og þannig átti það enn frekar að vera hér um daginn þegar embættisliðið á fræðslukontórnum skandalíseraði síðast í þessum efnum. Ekki meir, ekki meir. Þeir hinir kjörnu fulltrúar vorir verða nú að grípa í taumana ef til þarf ruglið í morgun komi ekki fyrir í hið þriðja sinnið. En borgarfulltrúarnir hafa mestan áhuga á hundakofum við Laugaveg og skiptir engu máli úr hvaða flokki koma. Kofaræksnin skulu blíva og skítt með flest annað á meðan. Fræðslustjórar lúlla fram undir átta á morgnana og börnin ösla í sköflum í blindhríð til náms. Allt í standi í Ólafsborg. Hallelúja.

Óljós tilmæli varðandi skólahald

Nóbelsnefndin úti í skurði

Norska Nóbelsnefndin fer langt með að gera friðarverðlaun Nóbels að marklausu gríni með því að gauka þeim að fyrrum varaforseta Bandaríkjanna og nefnd hjá Sameinuðu þjóðunum.  Viðurkenningin  á heima hjá þeim sem eru í forystu í baráttu fyrir friði og mannréttindum í heiminum en ekki hjá atvinnumönnum í pólitísku froðusnakki - þó þeir séu milljarðamæringar og hafi haft kontór í Hvíta húsinu. Ákvörðun Nóbelsnefndarinnar er niðurlægjandi fyrir þá raunverulegu baráttumenn fyrir friði sem áður hafa fengið friðarverðlaun.

 Hvað skyldi koma næst hjá liðinu í Nóbelsnefndinni? Tony Blair? Condi Rice? Angela Merkel? Yes - eða bara sjálfur friðflytjandinn George W. Bush? Það hafði hreint ekki verið vitlausara að velja einhvern úr þeim hópi en Al Gore.

 

 

Friður í Viðey

Það skal játað hér og nú að mér fannst hugmynd Jókó um friðarsúlu í Viðey hallærisleg frá upphafi en komst á gagnstæða skoðun í kvöld. Þetta var sýnilega ljómandi fín samkoma í nefsteytunni á Sundunum. Jókó og Ringó í stuði og borgarstjórinn farinn að flytja út raforku alla leið til himnaríkis þar sem Lennon beið við hinn enda bláu súlunnar og stakk í samband. Lucy in the Sky Energy Invest. Þetta var býsna áhrifamikil stund, ekki síst fyrir gamlan stuðningsmann fallna bítilsins. Ég frestaði því meira að segja í nokkra daga að taka bílpróf forðum til að fá 9. október skráðan á skírteinið hjá sýslaranum á Akureyri. Afmælisdagur Lennons var sérstaklega valinn til að fá ökuréttindin uppáskrifuð.

Sjónvarpsstöðvarnar sendu báðar beint úr Viðey í kvöld. Stöð 2 byrjaði fyrr og hætti fyrr. Starfsmenn hennar náðu betur utan um viðburðinn en Sjónvarpið og voru úrskurðaðir sigurvegar í þessu kapphlaupi hér á heimilinu. Sjálf friðarsúlan skilaði sér líka ólíkt betur hingað í stofu í gegnum Stöð 2 en Sjónvarpið. Það var eins og blái liturinn í ljósinu teiknaði sig mun betur í mynd Stöðarinnar en keppinautarins. Undarlegt en satt.

Sjónvarpið fær prik fyrir viðtal við Þórarinn Eldjárn í lokin og sömuleiðis fyrir nærmyndir af uppsprettu ljóssins eftir að mannsöfnurinn grisjaðist að athöfn lokinni. Hins vegar fær Sjónvarpið marga mínusa í kladdann fyrir að klippa ruddalega á upprifjunarmynd um afmælisbarnið Lennon til að koma Kastljósinu í loftið úr myndveri í Efstaleiti. Og til hvers? Til þess að senda út viðtal við mann sem var vitni að því þegar foringi Queen, Freddy Mercury, geispaði golunni í nóvember 1991! Það var þá tímasetning fyrir slíkt og þvílíkt umfjöllunarefni! Þetta uppátæki er dónaskapur gagnvart minningu Lennons og gagnvart athöfninni sem var helguð honum í Viðey. Vanhugsað, asnalegt og í alla staði óviðeigandi.

Leiðréttingarbúnaður óskast handa fjölmiðlamönnum og verkalýðsforingjum

Ég heyrði í kjaftaþætti á ljósvakanum spyril og verkalýðsforkólf  tala um ,,leiðréttingu" launa og kjara eins og ekkert væri sjálfsagðara. Venjulegt fólk talar um að kaup hækki eða lækki eða að kjör batni eða versni, svona eftir atvikum. Nú eru hins vegar komnar kynslóðir fjölmiðlamanna og verkalýðsforingja sem þekkja hvorugt og vilja í staðinn ,,leiðrétta" alla skapaða hluti. Þessi leiðréttingarárátta náði nýjum hæðum á dögunum þegar sjálft Starfsgreinasamband Ísland boðaði til þings undir kjörorðunum ,,Leiðréttum misréttið"! Á þeim bæjum virðast með öðrum orðum vera til fyrirbæri sem kallast annars vegar rétt misrétti og hins vegar rangt misrétti. Auðvitað þykir skárra að misréttið sé ,leiðrétt" svo hægt sé að búa við það. Ætli verkalýðsforingjar fyrri kynslóða hefðu nú ekki kosið að hafa kjörorðin einfaldlega ,,Burt með misréttið!" eða eitthvað í þeim dúr?

Þetta leiðréttingarbull er tiltölulega nýlega fundið upp á ritstjórnum og verkalýðskontórum. Í tilefni af því að kjarasamningar eru framundan væri óskandi að þeir sem véla um kaup og kjör, og þeir sem segja okkur tíðindi af samningavettvangi, reyndu nú að skerpa hugsun sína og máltilfinningu þannig að aldrei heyrðist framar notað  hugtakið ,,leiðrétting" í tengslum við kaup og kjör í landinu. Og því síður létu menn sér detta í hug að búa við leiðrétt misrétti.