Óþeyjubið eftir sunnudagsblaði

Þá vitum vér það. Agnes og Ingibjörg Sólrún ,,toguðust á" en virðast hafa skilið lítt sárar og tiltölulega sáttar. Og sú fyrrnefnda boðar okkur áskrifendum Morgunblaðsins að hún sé bara ánægð með yfirvofandi viðtal við Samfylkingarformanninn. Reiptogið hllýtur samt að hafa tekið dálítið á. Það er þakkarefni að láta fylgja með í dagskárkynningu hvenær blaðamenn eða fréttamenn eru ánægðir með verk sín. Ég minnist þess ekki að hafa séð svona nokkuð áður í Mogganum mínum og bíð með óþreyju eftir að lesa viðtal sem er svo gott að skrifarinn getur ekki orða bundist.  Nú bið ég um, í lítillæti áskrifanda í Fossvogi, að blaðamennirnir taki það líka fram þegar þeir eru ekki alveg í skýjunum yfir verkum sínum. Það er svo þægilegt fyrir lesandann að hafa svona notendaleiðbeiningar til hliðsjónar áður en þeir leggja í lesturinn. Einkum og sér í lagi ef á í hlut texti sem er á við fáeinar, samanlagðar gangstéttarhellur að flatarmáli, eins og liggur í loftinu að verði á raunin þegar inn um lúguna hrynur sunnudagsblaðið sem eftir er beðið í þrúgandi spennu. 

Ingibjörg Sólrún ræðir stjórnarsamstarfskosti

Þegar veruleikinn verður fyndnari en Spaugstofan og Skaupið samanlagt

Ómar Ragnarsson kjörinn maður ársins í boði Alcan á Stöð tvö tvö á gamlárskvöld og Andri Snær Magnason útnefndur í dag frelsispostuli ársins af frjálshyggjumönnum í Sambandi ungra sjálfstæðismanna. Óhætt er að segja að þeim sem vinna við að framleiða grín og glens fyrir þjóðina mega sig alla við til að toppa raunveruleikann í því fagi!

Lýst eftir afruglara

Valgerður Sverrisdóttir utanríkisráðherra talaði tiltölulega skýrt á Rás tvö í morgun um óvissa íslenska krónu, evruna og þá staðreynd að stóru útrásarfyrirtækin okkar eru farin að greiða atkvæði gegn krónunni með fótnum og gera upp reikningana sína í evrum – hvað sem hver segir á Alþingi eða í Seðlabankanum. Flokksformaðurinn Jón Sigurðsson var beðinn um að tjá sig um málið í fréttum Sjónvarps og hann svaraði spurningum sem fyrir hann voru lagðar en á þann hátt að fátt sat eftir. Stjórnmálaforingjar verða að vera snöggir á fjölmiðlaöld við að móta skyndiafstöðu í málum sem upp kvikna sífellt út og suður og koma skýrum skilaboðum frá sér. Það má vera að nýi Framsóknarleiðtoginn hafi skýrar skoðanir á hinum og þessum málum sem hann þarf að svara fyrir en þá er líka mikið að skilaboðatækninni. Það var til dæmis ómögulegt að átta sig á því í kvöld hvort viðskiptaráðherrann væri sammála eða ósammála utanríkisráðherranum um evruna og krónuna. Eða hvort hann brá sér í gamla Seðlabankagallann einn augnablik og gleymdi að hann var orðinn pólitíkus. Alla vega: kjósendur eiga ekki að þurfa pólitíska afruglara til að skilja pólitíkusa.

 

Samtals þúsund manns í þremur kjördæmum!

Ég hélt mér hefði misheyrst þegar greint var frá því Útvarpsfréttum í morgun að um þúsund manns hafi tekið þátt í prófkjör vinstri-grænna í gær. Svo var staðfest á Moggvefnum að heyrnin hafði ekki bilað, þátttakendur voru rétt liðlega þúsund og það samanlagt í þremur fjölmennustu kjördæmum landsins. Þetta er ótrúlega slappt og hefði nú á einhverjum bæjum verið túlkað nánast sem flopp. En vinstri-grænir eru glaðir og tala um glæsilegt prófkjör og allt það. Spaugstofan túlkar betur en nokkur annar þessi barnalegu og broslegu viðbrögð stjórnmálamanna þegar úrslit prófkjara eru ljós og nánast allir mega vart vatni halda yfir hve glæsileg og stórkostleg úrslitin séu nú - þrátt fyrir að viðkomandi hafi steinlegið og runnið á rassinum langt út á völl, fjarri öllum möguleikum á þingsætum. Vinstri-grænir geta fagnað prófkjörinu um helgina eins og þá lystir en fari þeir að stæra sig af þátttökunni eru þeir komnir fram úr Spaugstofunni í spauginu.

Kemur þjóðlenduofbeldið löggjafarsamkomunni ekkert við?

Það var mögnuð upplifun að sjá og heyra viðbrögð fólks í troðfullum sölum Skjólbrekku í Mývatnssveit á fimmtudagskvöldið vegna krafna ríkisins í eignir manna frá jöklum við sjávar í Suður-Þingeyjarsýslu. Enginn einasti þingmaður kjördæmisins lét hins vegar sjá sig og það hlýtur að segja eitthvað um forgangsröðun mála hjá kjörnum fulltrúum lýðsins. Í seinni tíð er ekki dæmi um neina hliðstæðu við þetta dæmalausa þjóðlendumál þar sem ríkið er að reyna að sölsa undir sig þinglýstar jarðir og lendur í krafti laga sem Alþingi setti. Þögn og afskiptaleysi þingheims er til marks um að handhafar löggjafarvaldsins eru býsna ánægður með verk sín. Þolendum þessa dæmalausa ríkisofbeldis er hins vegar ekki skemmt. Ríkið er að heimta allt að 90% lands sem verið hefur verið í eigu sömu fjölskyldu kynslóð fram kynslóð, þinglýstar eignir og skjalfestar í sumum tilvikum allt aftur á 16. öld! Þessi framgangur ríkisins væri skiljanlegur ef fjármálaráðherrann héti Ögmundur í krafti þess með landsstjórnina færu einhver stjórnmálaöfl tilheyandi rétttrúnaðarkirku ríkisforræðis og ríkisafskipta. Nei, það eru fjármálaráðherrar úr Sjálfstæðisflokknum sem veifa bröndum sínum gegn bændum og öðrum landeigendum og vilja hirða af þeim eignirnar! Alþingi lagði þeim lögin upp í hendur og svo böðlast hersveitir lögmanna ríkisins um landið blóðugir til axla. Og þingmenn nenna ekki einu sinni að láta sjá sig þar sem fólk kemur saman til að verja sig. Það mátti fjármálaráðherran eiga að mætti í Skjólbrekku. En það var nú ekki til að róa einn né neinn, heldur til að undirstrika að ríkinu væri svo mikil alvara að hirða lönd að ríkið myndi áfrýja til dómstóla öllum málum sem það tapaði í Óbyggðanefnd!

Þingflokkur útskúfaðra

Fallistar í prófkjörum flokkanna kyrja á köflum undarlegan söng þegar þeir sleikja sár sín eftir að hafa verið hafnað af háttvirtum kjósendum. Samfylkingarþingmaðurinn Guðrún Ögmundsdóttir er undantekning. Hún segir einfaldlega að líf sé eftir pólitíkina, tekur ekki sæti á framboðslista og snýr sér að öðru þegar kjörtímabilinu lýkur. Það er svo sem eftir öðru að henni sé rutt úr vegi en ýmsir ónefndir hælbítar og kjaftaskar fái (áfram) umboð til þingsetu fyrir flokkinn. Verði Samfylkingunni að góðu. Í ljós hefur svo komið að einhver Valdimar situr á þingi fyrir þennan flokk og er sárlega móðgaður yfir að hafa húrrað niður eftir öllum lista í prófkjörinu. Hann sagði sig síðan úr Samfylkingunni í Silfri Egils á sunnudaginn var en ætlar að hirða áfram þingfararkaup svo lengi sem slíkt er í boði. Löglegt er það sjálfsagt en ekki sérlega siðlegt. Greinilegt var að ekki einu sinni Samfylkingarfólk vissi hvorki að Valdimar þessi væri yfirleitt til, hvað þá að hann sæti á þess vegum á Alþingi. Nú er maðurinn hins vegar skyndilega orðinn þjóðkunnur, eftir að hafa gefið út pólitískt dánarvottorð handa sjálfum sér í sjónvarpsþætti. Segjum svo að hann hafi barist til einskis. Þá er það Kristinn H. sem kom því til leiðar að framsóknarmenn fengju að greiða atkvæði um kandídata á framboðslistann sinn í Norðvesturkjördæmi. Eftir að fyrir lá að meirihluti flokksmanna í kjördæminu væri á annarri skoðun en Kristinn H. um skipan framboðsmála lét hann dynja á þeim og öðrum landsmönnum yfirlýsingar um að flokksforystan hafi bundist samtökum um að ýta sér til hliðar! Berin eru súr á stundum. Fallnir þingmenn í prófkjörum eru orðnir svo margir nú þegar að þeir geta hæglega myndað þingflokk. Og hver veit nema framboð útskúfaðra næði mönnum inn á Alþingi ef menn stigju skrefið til fulls. Einu vandræðin eru hvernig ætti að standa að framboðsmálum útskúfaðra. Það má ekki stilla upp lista og heldur ekki bjóða kjósendum að velja frambjóðendur. Kannski er eina færa leiðin sú að fá lánaða kúluvél Lottósins og draga um röð frambjóðenda í viðurvist sýslumanns. Stjórnmálamenn kom a þar með óorði á hugtakið happadrátt eins og þeim hefur tekist að koma óorði á svo margt annað. Þannig er nú lífið.

Enn tungubrýtur Johnsen sig

Það tekur enginn af Árna Johnsen að hann stal senu samanlagðra prófkjara haustsins með því að hirða þingsæti á framboðslista sjálfstæðismanna í Suðausturkjördæmi eftir að heilög handhafaþrenning forsetavaldsins hafði hvítskrúbbað mannorðið hans til að greiða fyrir innreið hans í pólitík á nýjan leik. Illskárra var fyrir Sjálfstæðisflokkinn að hleypa manninum í prófkjör frekar en að hætta á að hann færi fram með sérlista í kjördæminu í vor og gerði usla í kjósendaranni flokksins. Foringjar sjálfstæðismanna fara með samræmda þulu um að Árni hafi tekið út sína refsingu og nú sé runninn upp nýr dagur hjá honum. Satt og rétt er nú það en hætt er við að Þjóðleikhúsmálið elti nú Johnsen og flokkinn eitthvað áfram í átt til þingkosninga. Ekki síst ef þingmannsefnið nýbakaða heldur áfram að gera það sem því virðist alvega sérlega vel lagið: að tungubrjóta sig sí og æ þegar það kemst í tæri við opna hljóðnema ljósvakamiðla.  Alveg er ótrúlegt að Johnsen lýsi því nú yfir að hann hafi verið fangelsaður vegna ,,tæknilegra mistaka"! Halló, halló. Annað hvort er gengur Johnsen ekki á öllum kertum eða hann kann ekki að skammast sín, nema hvoru tveggja sé. Týpískt var reyndar að spyrill Sjónvarpsins hafði ekki fyrir að ganga meira á þingmannsefnið hver hefði gert þessi ,,tæknimistök".  Var það löggan sem rannsakaði málið? Ákæruvaldið? Dómstólarnir? Meira að segja Sambandi ungra sjálfstæðismanna blöskraði. SUSarar settu móðurlega ofan í við Johnsen í dag og sögðu honum efnislega að þegja. Það mun Johnsen hins vegar aldrei gera, alla vega ekki nema þangað til opinn hljóðnemi útvarps eða sjónvarps verður á vegi hans á nýjan leik.