Fótboltatörn í nafni olíufélaga

Shellmótið í Eyjum er þreytt og þátttakendur þar voru augljóslega færri nú en undanfarin ár. ESSOmótið á Akureyri er mun fjölmennari samkoma og spræk sem slík. Skrifari var að ljúka fjórða mótinu í Eyjum og öðru mótinu á Akureyri. Það væri illbærileg hugsun að eiga eftir að fara einu sinni enn á Shellmót en tilhlökkunarefni er að fara oftar norður.

Óánægja kraumar með ýmislegt hjá Eyjamönnum en þeir kjósa að leiða það hjá sér og halda sitt strik. Það er sjónarmið út af fyrir sig en kostar það að Haukar úr Hafnarfirði létu ekki sjá sig í ár og Skagamenn ekki heldur. Ekki kæmi á óvart að þátttökufélögum á Shellmóti fækkaði enn frekar á næsta ári.  Á fararstjórafundum sem ég sat þar forðum í Eyjum hóf forkólfur Shellmótsins mál sitt með því að segja að menn gætu svo sem haft skoðanir á hinu og þessu í mótshaldinu en engu yrði breytt. Á fararstjórafundum á Akureyri er beinlínis kallað eftir athugasemdum og mótshaldarar reyna ljúfmannlega að sníða af þá agnúa sem gestir þeirra telja sig geta bent á. Í Eyjum hanga menn eins og hundar á roði á að ljúka mótinu ekki fyrr en á sunnudagskvöld en á Akureyri er punktur settur aftan við  að kvöldi laugardags. Á því er mikill munur fyrir þá sem eru langt að komnir. Akureyringar láta spila fótbolta fram á kvöld og teygja ekki lopann lengur en ástæða er til. Eyjamenn gera í því að halda fólkinu í Eyjum eins lengi og kostur er, sjálfsagt til að ná sem mestum peningum af því fyrir gistingu og þjónustu – sem er út af fyrir sig göfug hugsun frá þeirra bæjardyrum séð! Á knattspyrnuvöllunum í Eyjum var ekkert að gerast í 100 mínútur á hverjum degi á meðan mótið stóð yfir, þ.e. HLÉ frá kl. 12 á hádegi til kl. 1:40!  Ef Eyjamenn hefðu áhuga á að ljúka mótinu á laugardegi gætu þeir til dæmis skipulagt leiki í hádegishléinu. Ef það dugar ekki mætti fella líka niður innanhúsmótið, sem fáir myndu syrgja, og klára með glans á laugardegi. En slík hugsun er bara nokkuð sem hvergi örlar á hjá mótshöldurum. Fram á sunnudagskvöld skal þetta standa hvað sem tautar og raular. Skipulagið sem slíkt er ágætt í Eyjum og tvennt má nefna sem norðanmenn gætu velt fyrir sér að taka upp hjá sér til að gera gott betra. Eyjamenn gefa út mótsblað á hverju kvöldi með úrslitum dagsins og öðrum upplýsingum. Það er til fyrirmyndar. Eyjamenn útkljá færri leiki með vítaspyrnukeppni en Akureyringar, sem er líka til fyrirmyndar. Eðli máls samkvæmt dreifist ábyrgð af sigri og tapi á tvo menn í vítaspyrnukeppni en ekki liðið í heild. Slíkt getur beinlínis verið mannskemmandi. Það er sanngjörn lausn Eyjamanna að útkljá jafna leiki með því að láta tímann ráða hvenær mörk eru skoruð í leik. Vítaspyrnukeppni er því aðeins notuð að markalaust sé í venjulegum leiktíma. Eyjamenn ættu svo að tileinka sér viðmót og viðhorf norðanmanna til gesta sinna á mótinu. Þar er munur á, Eyjamönnum í óhag. En vísast er þeim skítsama um það og þeir halda sitt strik að ári, jafnvel þó fækki enn þátttakendum af fastalandinu.

Á ljósmyndastofu dómsmálaráðuneytisins

Við fórum með drengi vora tvo á opinberan kontór í Borgartúninu í dag til að sækja um vegabréf fyrir þá eftir kúnstarinnar reglum. Þá reyndi á ríkisvædda passamyndatöku sem tekin var upp að frumkvæði dómsmálaráðherra Sjálfstæðisflokksins eigi alls fyrir löngu. Ríkið er með öðrum orðum búið að leggja af með lagaboði að almenningur geti látið taka af sér mynd þar sem honum sýnist í vegabréf og framvísað hjá skriffinnum þess. Takk fyrir, góðan daginn. Nú er ríkið sjálft orðið ljósmyndari þjóðarinnar fyrir vegabréf þess og fjöldi atvinnumanna í ljósmyndun situr eftir með sárt ennið, færri verkefni og minni tekjur. Lifi frelsið, hin háleita einkavæðing og allt það. Halleljúja og amen.

Og ekki flýtir ríkisvæðing ljósmyndunar fyrir sjálfu framleiðsluferli vegabréfa. Það tekur 10 virka daga að búa til slíkan bevís; endurtek: TÍU vinnudaga! Nema vér kúnnar borgum tvöfalt, þá treysta skriffinnar kerfisins sér til að klára klabbið á fimm dögum.

Það eru hvorki til rök fyrir ríkisvæðingu passamynda né þessu ógnardrolli við að búa sjálfa passana til.

Systrafundur á Hvammstanga

Systurnar Ingibjörg ættmóðir frá Jarðbrú og Sigrún frænka Sigtryggsdóttir hittust á Hvammstanga 1. júlí 2006 þegar sú fyrrnefnda var á leið til Akureyrar ásamt frumburði sínum. Meðfylgjandi myndir eru frá þessum fagnaðarfundi. Sigrún er á dvalardeild Heilbrigðisstofnunar Hvammstanga og unir sér auðheyrilega vel.

Fleiri myndir er að finna undir Albúmin mín hér til vinstri á síðunni!

Jarðbúrar og viðhengi safnast til afmælisfagnaðar í Borgarnesi

Fulltrúar allra greina Jarðbrúarfamilíunnar mættu í Borgarnes í gær til að fagna 35 ára afmæli Ingu Dóru, framkvæmdastýru og borgarstjórafrúar í Borgarbyggð. Samkoman hófst með gönguferð um bæinn og staldrað  var við á íþróttavellinum, Bjössaróló og í nýja ráðhúsinu í Borgarbyggð, uppgerðum fyrrum vistarverum sparistjóðsins. Þar eru mikil og glæsileg salarkynni, hátt til lofts og vítt til veggja. Eins og vænta mátti trónir málverk af héraðshöfðingjanum til margra ára, Halldóri E. Sigurðssyni, á vegg í ráðhúsinu - gjöf afkomenda hans til Borgarbyggðar.  Síðast en ekki síst var farið í nýja landnámssafnið og numinn fróðleikur um landnám Íslands og Egil Skallagrímsson með hjálp margmiðlunartækni. Þetta er magnað safn og óhætt að mæla með heimsókn þangað.

Um kvöldið bauð afmælisbarnið svo til veislu og bar á borð grillaðan kjúkling með alls kyns meðlæti. Sjón er sögu ríkari. Nærtækast er því að kíkja á myndirnar úr ferðinni.

 Álftalandsfeðgar voru kvenmannslausir í Borgarnesi enda frú Guðrún einhvers staðar langt suður í Atlantshafinu að kanna hafsbotninn á Reykjaneshrygg sem leiðangursstjóri á flaggskipi Hafró, Árna Friðrikssyni. Vér feðgar höfðum fellihýsi heimilisins, Fengsæl GK, í eftirdragi upp á Vesturland og gistum í túnfæti hótels Venusar Reykjavíkurmegin við Borgarfjarðarbrúna. Þar var gott að vera og bærðist ekki hár á höfði.

Á heimleiðinni renndum við á Akranes og fylgdumst með leik C-liða Víkings og KR á Skagamóti 7. flokks. KR-ingar unnu þar verðskuldað í skemmtilegum leik en við tókum nokkrar myndir af strákunum og stemningunni:

• Myndir af afmælissamkomunni Borgarnesi
• Myndir af Skagamótinu á Akranesi

 

 

Æpandi fjarvera

Héraðsblaðið góða, Norðurslóð, barst inn um bréfalúguna í daq. Þar blasir meðal annars við á forsíðu mynd af nýja bæjarstjóranum í Dalvíkurbyggð að taka við húslyklum Ráðhússins á Dalvík. Slíkt er táknræn athöfn í pólitík, hvort heldur er í sveitarstjórnum eða ráðuneytum, og þar fá menn tækifæri til að slá á létta strengi í tilefni dagsins, hvort heldur eiga í hlut samherjar eða svarnir andstæðingar. Auðvitað hefði Valdimar, fráfarandi bæjarstjóri, átt að standa þarna á myndinni og gauka lyklakippu að Svanfríði, eftirmanni sínum. En auðvitað hlaut hann að kóróna ferilinn á sinn hátt með því að láta bæjartæknifræðinginn um gjörninginn! Það þarf ekki að taka fram að sjálfsagt er engum betur treystandi til að rétta kippu af lyklum en einmitt tæknimenntuðum manni í embætti hjá sveitarfélaginu en ætli rótin að æpandi fjarveru fráfarandi bæjarstjóra hafi ekki verið sú staðreynd að hann var í hópi þeirra sem vildu hvorki sjá né heyra myndun þess meirihluta bæjarstjórnar sem samstaða náðist loks um eftir að þjóðin hafði fylgst í forundran með tilraunum áhrifamanna í gamla meirihlutanum og vinstri-grænna til að reyna að koma í veg fyrir að valdahlutföll í Ráðhúsinu væru í samræmi við raddir háttvirtra kjósenda.

 Nú kann vel að vera að fyrrverandi bæjarstjóri hafi verið legið í flensu eða þurft að sinna áríðandi erindum í öðrum heimshornum akkúrat þegar hann átti að hitta Svanfríði út af lyklakippunni. Það er náttúrulega afskaplega leiðinlegt fyrir hann að vera ekki með á sögulegri mynd á forsíðu Norðurslóðar. Engar upplýsingar er hins vegar að hafa í blaðinu um hvar maðurinn var niðurkominn eða hvort hann hreinlega vildi bara ekki gegna þessum síðustu skylduverkum sínum í Ráðhúsinu! Ef síðarnefnda skýringin er sannleikanum samkvæm eru svokölluð stjórnmál í gömlu heimabyggðinni komin á ansi lágt plan. Steinunn Valdís hefði þá í sama anda átt að fela gatnamálastjóra að afhenda Villa Vill lyklana að Ráðhúsi Reykjavíkur á dögunum. Hún skilaði sínum hlut hins vegar með stæl og kunni að taka ósigri. Slíkt er nefnilega hluti af hinu pólitíska geimi.

Djúpa lægðin gengin yfir í Framsókn

Eftir allan vandræðaganginn og vitleysuna undangengna sólarhringa verður að segjast að forystu Framsóknarflokksins tókst býsna vel upp með andlitslyftinguna á ríkisstjórninni. Það var skynsamlegt að stokka spilin meira en beinlínis var nauðsynlegt og Jón Sigurðsson er öflugur náungi - auk þess sem hann vinnur sér prik í flokknum með því að ganga úr rúmi í Seðlabankanum fyrir Halldór. Dagurinn varð því öllu tíðindameiri en gærdagurinn, þegar framsóknarmenn gengu til miðstjórnarfundar og ljósvakamiðlar hömuðust við að senda út ræðu forsætisráðherrans fráfarandi þar sem ekkert bitastætt kom fram. Ekki nokkur skapaður hlutur. Morgunblaðið hafði að morgni dags tekið að sér að kæla nokkuð glóandi hraunstrauma í flokksforystunni með því að birta forsíðumynd af Halldóri og Guðna í vinaleik. Strákarnir mínir taka stundum þátt í hliðstæðum gjörningi í Fossvogsskóla. Þá er búnir til svokallaðir vinahópar í bekkjum og markvisst reynt að skipta upp raunverulegum vinahópum til að skapa ný tengsl. Svo hittast skipulögðu hóparnir hingað og þangað um hverfið, leika sér saman, borða kannski saman líka og foreldrarnir mynda þá fyrir fjölskyldualbúmin sín. Svo skilja leiðir og krakkarnir flýta sér að hafa upp á vinunum sem þeir sjálfir velja og vilja eiga.  Hugsanlega rista vinaleikirnir í Framsókn dýpra. Kannski eru Halldór og Valgerður eru orðin umskiptingar í skoðunum á einum sólarhring og telja að Guðni verði sameiningartákn flokksins í haust? Blaða- og fréttamennirnir hafa ekkert spurt um það. Þeir spurðu reyndar Halldór ekki einu sinni að því í dag hvort hann væri á leið í Seðlabankann! Svona eru menn nú orðnir miklir vinir. Lægðin gekk yfir í Framsókn og brostið er á logn. Jamm og jæja, hefði Jónsi afi á Jarðbrú sagt af þessu tilefni.

Nú verður Geir H. Haarde forsætisráðherra. Það mun ekki laga ástandið fyrir Framsókn og stjórnarandstöðuna, nema síður sé. Haarde er mildur og viðfelldinn leiðtogi sem dregið hefur íhaldið inn að miðju stjórnmálanna á þeim skamma tíma sem hann hefur verið í forystunni eftir að Davíð fór í Seðlabankann. Sjálfstæðisflokkurinn uppskar enda afar vel viðunandi úrslit í sveitarstjórnarkosningunum, sem skrifast fyrst og fremst á mjög svo geðslega uppstokkun í forystusveitinni. Stóru pólitísku tíðindin nú um stundir eru raunar þau að Sjálfstæðisflokkurinn ætlar að festa sig í sessi nær miðju stjórnmálanna undir forystu Geirs og Þorgerðar Katrínar. Á miðjunni eru fyrir Framsókn, Samfylkingin og frjálslyndir. Þar er því að verða þröng á þingi og mér segir svo hugur um að sjálfstæðismenn muni uppskera þar drjúgt í þingkosningunum að ári - á kostnað annarra miðjuflokkanna. 

Svo ber auðvitað að taka fram að vegamót eru hjá tveimur pólitíkusum úr Jarðbrúarfamilíunni þessa dagana. Sigríður Anna, frænka frá Siglufirði, hverfur úr umhverfisráðuneytinu. Þar hefur hún staðið sig vel, bara afskaplega vel. Svo er það frænkan úr hinni ættinni, Steinunn Valdís. Hún er að hætta sem borgarstjóri og betur hefði nú Samfylkingin teflt henni fram sem oddvita sínum í kosningunum á dögunum. Hún Steinunn, með ættarsvipinn sterka frá Göngustöðum, hefur nefnilega vaxið hratt og örugglega sem stjórnmálamaður. Mér sagði sjálfstæðismaður úr borgarstjórnarflokknum að þar á bæ hefðu menn óttast mest Dag B. sem oddvita Samfylkingarinnar þegar kom að prófkjöri þess flokks forðum en eftir á að hyggja hefði Steinunn Valdís geta orðið sjálfstæðismönnum mun erfiðari í kosningabaráttunni. Þetta vissi auðvitað Göngustaðaættin allan tímann en Samfylkingin hefur ekki pólitískt nef á við hana. Langt frá því.

 

Starfskynning bæjarstjóra

Það spurðist út um heimsbyggðina í dag að tekist hefði að mynda meirihluta í bæjarstjórn Dalvíkurbyggðar, hartnær hálfum mánuði eftir kosningar. Svarfdælingar og nærsveitamenn eru síðastir landsmanna til að berja saman meirihluta í sveitarstjórninni í þetta sinn og hafa oft verið skjótari til verka. Skýringin er hins vegar dularfullar innantökur ýmissa leiðtoga í kjölfar kosninga en þær virðast nú blessunarlega hafa liðið hjá. Sennilega verður það frekar landlæknisembættisins en stjórnmálafræðinga að rannsaka upptök og eðli þessarar þrálátu eftirákosningasýki. Dalvíkurbyggð fær nú Svanfríði Jónasdóttur af J-lista óháðra sem bæjarstjóra, sem er afar góður kostur. Sérkennilegt er hins vegar að sjá að í meirihlutasamningi J-lista og Framsóknarflokks er gert ráð fyrir að hún sitji bara hálft kjörtímabilið og síðan auglýsi Framsókn eftir nýjum bæjarstjóra!! Þetta er ekki sérkennilegt vegna þess að Dalvíkurbyggð og Svanfríður eiga hér í hlut heldur vegna viðhorfs til sjálfs bæjarstjórastarfsins sem óbeint birtist svona í málamiðlun meirihlutaflokka.  

Ætli það taki ekki nýliða á bæjarstjórastóli hálft kjörtímabil að komast þokkalega vel inn í starfið og ná tökum á því? Með öðrum orðum: Þegar Svanfríður verður komin inn á völlinn eftir góða upphitun á að taka henni út af fyrir leikmann sem ekki er til í liðinu! Svona þvæla er ekki nýmæli. Nærtækt er að nefna Kópavog í upphafi nýliðins kjörtímabils þegar Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur sömdu um að Sigurður Geirdal yrði bæjarstjóri í þrjú ár en Gunnar I. Birgisson tæki svo fjórða og síðasta árið í bæjarstjórastólnum. Á Akureyri er nú talað um að samningar Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar geti leitt til þess að þrír bæjarstjórar starfi þar á næstu fjórum árum! Enn fleiri dæmi mætti nefna en kjarni málsins er einfaldlega sá að samningar af þessu tagi stuðla ekki að festu í stjórnsýslu og pólitík í sveitarfélagi heldur hinu gagnstæða. Bæjarstjórastaða er mikilvægari og merkilegri en svo að stjórnmálaflokkar eigi að nota hana sem einhvers konar starfskynningarvettvang til að ná saman um meirihluta í sveitarfélögum. Heilt kjörtímabil er lágmark til að bæjarstjóri geti sannað sig af einhverju viti í starfi gagnvart sveitarstjórn og háttvirtum kjósendum.