Klámbændagrín, völd og áhrif

Bændasamtökin létu sogast inn í dæmigert íslenskt múgsefjunarrugl og samþykktu að banna hópi klámframleiðenda að gista hjá sér á hóteli Sögu í marsmánuði. Samtökin eiga vissulega Sögu, hafa þar húsbóndavald, geta þar með ákveðið hverjir fá þar að sofa og hverjir fá að éta. Ráða því að sjálfsögðu líka hvaða þjónustu þau veita gestum sínum - þeim sem á annað borð fá að lúra yfir nótt - þar á meðal hvaða kvikmyndafóður sýnt er í kerfi hótelsins. Á Sögu geta velkomnir gestir nefnilega keypt sér klám að sjá á skjá herbergja sinna eða eigum vér frekar að tala um mannlegar tilhleypingar, svo haldið sé til haga orðabúskap hótelhaldaranna. Í það minnsta segja þeir, sem gist hafa þarna á Melunum og keypt klámþjónustu hús-bændanna, að þarna sé í boði bláasta blátt fyrir sanngjarnan prís. Aldrei hefi ég gist á Sögu og hef því ekki notið klámþjónustunnar þar. Þess vegna veit ég heldur ekki hver er klámframleiðandi hótelsins.  Tæplega samt liðið sem fær ekki gistingu en aldrei skyldi maður nú segja aldrei. Það hlýtur að verða upplýst á næsta miðstjórnarfundi samtakanna hvaða vörumerki er á Sögukláminu. Klám er Sögubændum sem sagt ekki ógeðfellt sem slíkt en kannski hallast Bændasamtökin að annarri línu í klámiðnaði en þessir væntanlegu, hugsanlegu, fyrrverandi gestir þeirra í mars. Það væri fróðlegt að vita líka meira um það í kjölfar næsta miðstjórnarfundar.  Jamm og jæja. Það lá kýrskýrt fyrir að kjörnir fulltrúar hefðu blásið þetta mál upp, langt út fyrir alla ramma skynsemi og þvert á flokkslínur, á Alþingi, í borgarstjórn og víðar. Ég hélt hins vegar að bændur héldu ró sinni og gerðu sér grein fyrir því að þá fyrst er hætta á ferðum þegar fulltrúar allra stjórnmálaflokka landsins verða sammála um eitthvað. Þá þarf venjulegt fólk að hugsa kalt og skýrt og vera sérstaklega á varðbergi, líka til sveita. En meira að segja bændur, sem jafnan eru manna þekktastir fyrir gestrisni við ókunnuga, létu glepjast og múgsefjast í þetta skiptið. Megi klámiðnaðurinn hins vegar færa hóteli Sögu ómældar tekjur hér eftir sem hingað til. Amen.

------ OOO-----

 Eitthvað hefur komið yfir gamla ritstjórann minn á Alþýðublaðinu sáluga, Árna Gunnarsson. Ég las grein eftir hann í Morgunblaðinu í flugi frá Egilsstöðum í kvöld og þar stendur orðrétt: ,,Enginn dregur það í efa að ritstjóri Morgunblaðsins er með valdamestum mönnum þessa lands." Ég segir nú bara, í hvaða félagsskap er hann Árni dagsdaglega? Sjálfur þekki ég ekki nokkurn mann sem telur að Moggaritstjórinn sé með valdamestu mönnum landsins! Og reyndar efast ég um að mér takist að finna einhvern sem telur að þessi ágæti ritstjóri hafi verið einhvern tíma með valdamestu mönnum. Ritstjórinn hafði hins vegar umtalsverð áhrif á sínum tíma en það á ekki við lengur. Ég man þá tíð að stjórnmálamenn og þjóðmælapælarar töldu forystugreinar Morgunblaðsins skyldulesningu dagsins, biðu jafnvel skjálfandi eftir Stórudómum Reykjavíkurbréfsins á sunnudögum og gátu ekki á heilum sér tekið ef dómsorðið þar eða í Staksteinum var þeim ekki hagstætt. Núna hitti ég ótrúlega marga stjórnmálamenn og þjóðmálapælara sem ekki nenna að lesa Reykjavíkurbréf og forystugreinar - hvorki í Mogga né í öðrum blöðum - og er sléttsama um það sem þar stendur. Alþýðublaðsritstjórinn fyrrverandi er í öðru tímabelti í skrifum sínum um Morgunblaðið. Þetta hefði getið verið dæmigert leiðarapex ritstjóra fyrir 30-40 árum en passar ekki inn í neina veruleikamynd dagsins.